Refleksologia - hit czy kit

Skąd pochodzi refleksologia?

Za ojca refleksologii uważa się Williama Fitzgeralda, który w 1917 roku wydał książkę pod tytułem “Terapia strefowa” ( z ang. Zone therapy), w której przedstawił główne założenia tej formy leczenia. Fitzgerald był lekarzem pracującym w szpitalach w Wiedniu i Londynie, specjalizującym się głownie w zagadnieniach laryngologicznych. Podczas pobytu w Austrii zapoznał się z pracą innego lekarza- dr. H. Bresslera, który badał możliwość leczenia narządów za pomocą określonych punktów ucisku. Wyniki tych prac wydały się Fitzgeraldowi na tyle interesujące, że postanowił wykorzystać metodę w swojej praktyce klinicznej. Elementy masażu i refleksoterapii są jednak znane medycynie już wcześniej- pionierem w tej dziedzinie była prawdopodobnie medycyna chińska oraz medycyna Bliskiego Wschodu. Sama metoda refleksoterapii to bliska kuzynka innej znanej terapii- akupunktury, stosowanej nierzadko jako uzupełniająca metodę walki z bólem przewlekłym lub neuropatycznym.

Na czym polega refleksoterapia?

Według założeń refleksoterapii nasze ciało dzieli się na 10 równych, pionowych stref, przebiegających przez całą jego powierzchnię, od czubka głowy do koniuszków palców u nóg. 10 odpowiada liczbie palców u rąk i nóg, tworząc prosty system liczbowy. Każdy palec u ręki i nogi przypada na jedną strefę. Strefy mają równą szerokość i przebiegają przez ciało od przodu do tyłu. Teoria mówi, że części ciała znajdujące się w określonej strefie są połączone ze sobą przepływem energii i dlatego mogą na siebie wpływać. Istotą zabiegu refleksoterapii jest stopniowany ucisk wywierany na określone punkty na stopach pacjenta. Terapeuta poszukuje zwykle określonego punktu na stopie, którego ucisk wywołuje dyskomfort i skupia się na rozluźnieniu tego punktu oraz redukcji napięcia. Według zasad refleksoterapii punkt ten powiązany jest z miejscem na ciele, które aktualnie choruje, na przykład okolica pięty odpowiedzialna jest za objawy związane z rwą kulszową czy chorobami miednicy. Sam zabieg zbliżony jest zasadami do tradycyjnego masażu: początkowo terapeuta zbiera wywiad chorobowy, następnie wykonuje masaż rozluźniający, po czym przechodzi głównej części terapii trwającej zwykle od pół godziny do godziny. Po zabiegu pacjent odpoczywa przez kilka minut. Zaleca się, aby sesje refleksoterapii powtarzać w określonych odcinkach czasu, a by uzyskać optymalne efekty terapii.

Kiedy refleksoterapia może pomóc?

Na liście schorzeń, w którym pomocna może być refleksoterapia znajdują się liczne dolegliwości obejmujące niemal wszystkie układy i narządy, jak:

• bezsenność
• migrena
• bóle kręgosłupa i stawów,
• choroby zwyrodnieniowe,
• choroba refluksowa żołądka
• astma,
• nadwaga
• problemy skórne
• niektóre schorzenia psychiczne
• problemy z układem moczowo- płciowym

Do tej listy wskazań należy podejść z pewną dozą krytycyzmu- w większości z nich refleksoterapia w żadnym wypadku nie może być stosowana jako główne leczenie, ponieważ nie istnieją żadne randomizowane badania potwierdzające skuteczność tej metody. Z całą pewnością jednak refleksoterapia sprawdzi się w leczeniu schorzeń związanych z nadmiernym napięciem nerwowym i stresem. Podobnie jak akupresura może być również stosowana jako leczenie wspomagające przewlekłego bólu, zwłaszcza bólu o charakterze neuropatycznym, trudnym do zlokalizowania i opornym na standardowe leczenie przeciwbólowe. Metody fizjoterapeutyczne, w tym określone formy masażu, jak refleksoterapia mogą zmniejszyć zużycie leków przeciwbólowych oraz znacznie poprawić komfort życia chorego.

Czy każdy może korzystać z dobrodziejstw refleksologii?

Niewielka inwazyjność zabiegów refleksoterapii sprawia, że z jej dobrodziejstw może korzystać większość osób. Nie zaleca się jednak stosowania tej formy terapii w ciąży, w okresie zaostrzenia chorób przewlekłych, a także u osób z aktywnymi zakażeniami w obrębie stóp i podudzi ( zmiany skórne w przebiegu chorób bakteryjnych i/lub grzybiczych, owrzodzenia podudzi u chorych z niewydolnością żylną, niedokrwieniem tętniczym lub o innej etiologii, zespół stopy cukrzycowej).

Terapia powinna być przeprowadzana z zachowaniem zasad aseptyki przez wykwalifikowany personel- posiadający odpowiednie uprawnienia do wykonywania zabiegów refleksoterapii. Finalnie, nie zapominajmy również, że refleksoterapia nie zastąpi tradycyjnych form leczenia,a wiele schorzeń wymaga w pierwszej kolejności specjalistycznej konsultacji medycznej. Stosowanie metod zaliczanych do medycyny alternatywnej nie powinno opóźniać ani powstrzymywać pacjenta od szukania przyczyny dolegliwości i wdrożenia odpowiedniego leczenia.